Propozycje pytań przy rozeznawaniu podjęcia „NASZEGO CREDO"
Bóg jest Miłością
1. W jakich chwilach Twojego życia doświadczyłeś tego, że jesteś kochany, że jesteś ogarnięty miłością Boga?
W teologii duchowości rozróżniamy dwa rodzaje daru języków. Pierwszy, najbardziej powszechny, to glosolalia – rodzaj modlitewnej wokalizy, która stanowi modlitwę bezpojęciową, spotykaną współcześnie w grupach modlitewnych Odnowy w Duchu Świętym. Drugi to tzw. ksenoglosja, będąca nadzwyczajnym darem Ducha Świętego, którego Bóg udziela nie tylko dla rozumienia nieznanych języków, ale do posługiwania się nimi w mowie i piśmie bez wcześniejszego ich studiowania. Czy do wyróżnionych tym charyzmatem należał również Ojciec Pio?
o. Błażej Strzechmiński OFMCap
Szczególnie pierwszy okres pobytu we wspólnotach charakteryzuje się zachwytem i związany jest z przyjemnymi duchowymi przeżyciami. Wiara nie opiera się jednak na niestabilnych uczuciach, ale raczej na łasce Bożej, rozumie i silnej woli. Po okresie zauroczenia przychodzi czas pustyni – czas próby.
Czego dotyczy posługa egzorcysty?
Kiedy otrzymałem tego rodzaju dekret razem z drugim egzorcystą, zgłosiliśmy się do księdza Prymasa. By poczuć się posłanymi i namaszczonymi, klęknęliśmy przed nim i poprosiliśmy o błogosławieństwo na trudną posługę.
Posługa egzorcysty dotyczy takich sytuacji, które określa się opętaniem. Wśród różnego rodzaju działań złego ducha, które można podzielić na: kuszenia, zniewolenia i opętania, posługa egzorcysty jest związana z sytuacją opętania.
Nowe ruchy charyzmatyczne i stowarzyszenia katolickie, które powstały w większości po Soborze Watykańskim II, są bardzo rozległym zjawiskiem w Kościele, obejmującym różnorodne formy posługi miłości, radykalnego życia wiarą i apostolstwa. Osoby w nich uczestniczące dają świadectwo swoją życiową postawą, że Jezus żyje i ma moc nieskończenie potężniejszą niż wszelkie zło i cierpienie świata. „To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat”.(J 16,33)
Artur Dobrzyński
alumn IV roku WSD w Łomży
W ostatnim numerze Zeszytów Odnowy (1/2007), został zamieszczony tekst relacjonujący IV Ostrołęckie Spotkanie Charyzmatyczne. Napisała go Asia Dawidczyk, której za to dziękujemy.
Trwa charyzmatyczne spotkanie modlitewne, wspaniałe śpiewy wychwalające Boga, wzniesione ręce… Nagle przez głośniki zaczynają płynąć nowe dźwięki: kuara-ririii kuara-ruruuu. To „modlitwa w językach”. Często porywa obecnych do włączenia się w nią; bywa, że staje się wtedy katalizatorem podobnych „języków” dla innych. Niekiedy jednak trudno oprzeć się przed postawieniem pytania: Czy kilka monotonnie powtarzających się niezrozumiałych sylab, czasem powracających w tej samej formie raz, drugi i trzeci w ciągu spotkania, czasem powracających po raz dziesiąty – to naprawdę taka modlitwa, której oczekuje od nas Bóg?
O roli ciała podczas modlitwy - rozmowa z o. Tomaszem Kwietniem...
- W potocznym rozumieniu modlitwa to raczej domena ducha niż ciała, natomiast Ojciec w książce „Pochwała ciała” napisał: „Problemem dzisiejszym jest odcieleśnienie modlitwy”.
Modlitewnego bezruchu nie można utożsamiać z duchowością, a człowiek nie jest aniołem uwięzionym w worku. Największą pokusą chrześcijan był i jest dualizm...
Pragniemy:
l. Codziennie podejmować:
- modlitwę dziękczynną i wielbiącą jako odpowiedź na Boga obecnego w naszym życiu;
- rachunek sumienia;
- Słowo Boże (jeśli nie ma innych wskazań, np. spowiednika) według kalendarza liturgicznego w formie refleksji, medytacji, benedyktyńskiego "lectio divina" czy w innej formie;
- jedną z niżej wymienionych form modlitwy za Kościół (jedna z godzin Brewiarza, Anioł Pański, Różaniec, Apel Jasnogórski, Eucharystia w wybrany dzień powszedni).
św. Benedykt - "Módl się i pracuj" - mówi się, że to zdanie odróżnia benedyktynów od innych zakonów. Choć nie jest ono zapisane w regule, to przecież stanowi jej główne przesłanie i ukierunkowuje na modlitwę, pracę oraz na szacunek do drugiego człowieka. Można dodać jeszcze jedno zdanie: "nie bądź smutny!" Czasami mówi się nawet: "módl się i pracuj w radości serca". To są punkty, wokół których będę koncentrować nasze rozważania.
Często zdarza się, iż osoby dążące do pokonania w sobie poczucia krzywdy mylą przebaczenie z pojednaniem. Są to jednak dwa różne, chociaż ściśle ze sobą złączone, doświadczenia. Przebaczenie uprzedza pojednanie; stanowi także konieczny warunek prawdziwej jedności i zgody między ludźmi. Pojednanie może być budowane tylko na wzajemnej wymianie przebaczenia - ofiarowanie przebaczenia powinno być wówczas złączone z jego przyjęciem.
Wielki Post jest okresem najbardziej sprzyjającym wewnętrznej pielgrzymce do Tego, który jest źródłem miłosierdzia. Jest to pielgrzymka po pustyni naszego ubóstwa, w której On sam nam towarzyszy, wspierając nas w drodze ku radości Wielkiej Nocy.
Środa Popielcowa rozpoczyna okres czterdziestodniowego przygotowania do największej chrześcijańskiej uroczystości - Świąt Paschalnych. Wielki Post, bo tak nazywa się ten okres, trwa do początku liturgii Mszy Wieczerzy Pańskiej sprawowanej w Wielki Czwartek.
Na początku, kiedy pracujemy nad sobą, widzimy swój szybki wzrost, widzimy jak szybko się zmieniamy. Jednak w pewnym momencie mamy wrażenie, że zwalniamy, wydaje się nam, że nic się w nas nie zmienia. Zastanawiamy się czy nie szukać gdzieś indziej. Wtedy najważniejsza staje się wierność obranej drodze. Jeśli jesteśmy wierni, z czasem zobaczymy jak wiele się w nas dokonało. To jest jak wyprawa w góry. Wchodzimy na szlak, który ma nas doprowadzić na szczyt, który widzimy na początku.
Już same słowa takie, jak kryzys, cierpienie, próba, trudne doświadczenie wywołują w nas zaniepokojenie. Jeżeli czasem podejmujemy refleksję nad sytuacją kryzysową, to najczęściej ogranicza się ona do postawienia pytania: „Dlaczego coś się wydarzyło”, „Dlaczego dotknęło tę lub inną osobę, lub grupę osób”. Dość powszechnie, w pierwszym odruchu w zaistniałym dramacie lub tragedii jesteśmy skłonni doszukiwać się Bożej kary. Dużo trudniej jest nam przyjąć, że cierpienie...
« poprzednia | 1 2 3 [ 4 ] 5 | następna » |