Moje miejsce we wspólnocie

Katecheza na podstawie wydawnictwa ,,Wieczernik” w Magdalence „Jak budować wspólnotę i jak w niej wzrastać”.

Moje miejsce we wspólnocie

Dziś kontynuujemy temat wspólnoty. Mówiliśmy o tym, czym i po co jest wspólnota; ostatnio Kasia mówiła o zagrożeniach dla jedności czyli grzechach przeciwko wspólnocie. Dziś nadszedł czas na moje miejsce we wspólnocie. Czy jest tu miejsce dla mnie? Fizycznie jest. Nawet zupełnie wygodnych krzeseł jest wiele.

Zacznijmy od tego, jak się tu znaleźliśmy.

Motywacje i powody przystąpienia do wspólnoty są różne.

Są tacy, którzy szukali pomocy, bo zawalił im się świat;

są tacy, którzy czuli się samotni, nie wiedzieli , co ze sobą począć.

Są tacy, którzy szukali bliskiej relacji z Jezusem.

Jednych zaprosił ktoś znajomy, przyjaciółka, kolega;

kogoś zaprosił ksiądz, a nawet na spowiedzi – poniekąd zostali przymuszeni;

Niektórzy usłyszeli ogłoszenie w kościele albo zobaczyli plakat o REO.

Nasze ludzkie motywacje bywają różne, ale

KAŻDEGO Z NAS OSOBIŚCIE ZAPROSIŁ SAM JEZUS,

posługując się takim sposobem, jaki dla nas był najbardziej skuteczny. (Mnie Jezus zapraszał 3 razy, bo dopiero, gdy moja przyjaciółka, którą zresztą (jak sobie wtedy zdałam sprawę) uważałam za mało wierzącą,

i ona (będąc uczestniczką REO) zaczęła mnie wypytywać: A co jest sensem mojego życia, a po czym poznaję, że Bóg mnie kocha?  …. Tak więc Bóg posłużył się nią wzbudzając we mnie właściwie zazdrość.


Jednak niezależnie od powodu i motywacji naszych ludzkich, wspólnota powinna być miejscem naszego osobistego spotkania z żywym Jezusem.

Wszelkie inne powody, nawet wielkie przyjaźnie, uniesienia na modlitwie, dobre samopoczucie, pocieszenia – nie są trwałe i nie są istotą spotkań charyzmatycznych.

Jezus zaprosił nas do wspólnoty, byśmy razem ją  współtworząc wzrastali w miłości, w modlitwie , w otwartości na potrzeby drugiego człowieka, w postawie służby, na chwałę Boga .

A cóż to postawa służby ?

POSTAWA SŁUŻBY JEST OZNAKĄ ZDROWIA DUCHOWEGO każdego chrześcijanina. Chrześcijanin wie,

że Chrystus nie po to przyszedł na świat, aby Mu służono lecz ABY SŁUŻYĆ.

My wszyscy pragniemy naśladować Chrystusa,

więc taka postawa jest dla nas oczywista.

Każdy we wspólnocie może i powinien służyć innym.

ODPOWIEDZIALNI ZA WSPÓLNOTĘ JESTEŚMY WSZYSCY,

choć nie wszyscy w jednakowym stopniu.

Każdy jednak ją współtworzy, niezależnie od zaangażowania.

To, że znalazłem się w tej wspólnocie nie jest przypadkiem.

Skoro Pan mnie tu przyprowadził

to na pewno ma wobec mnie swoje plany, zamiary,

aby mnie dobrze wykorzystać dla dobra innych, a przez to i dla dobra mojego.

NICZEGO JEDNAK NIE UCZYNI BEZ MOJEJ ZGODY I OTWARTOŚCI.



Każdy z nas jest charyzmatykiem, bo otrzymał dary Ducha Świętego czyli charyzmaty. Każdy więc posiada dar, talent, którym może służyć innym.

Mogą to być charyzmaty nadzwyczajne, takie jak:

dar uzdrawiania, prorokowania, rozeznawania, języków itp.
lub też charyzmaty zwyczajne np. dar pieczenia ciasta, dar śpiewu, dobrego gospodarowania pieniędzmi, talent organizatorski, dekoratorski itd.

Czasem ktoś ma dar takiej pogody ducha lub łagodności i wprowadza wokół siebie wyjątkową atmosferę spokoju i radości. Wystarczy, że się uśmiechnie i już robi się lepiej na duszy,
ktoś inny może mieć dar uważnego słuchania lub dar pięknej modlitwy itd.

Dary Ducha Świętego – Charyzmaty objawiają się po to, aby człowiek stał się narzędziem łaski dla innych, aby mógł służyć innym.
Określają funkcje, jakie my mamy wypełnić we wspólnocie.
Trzeba je tylko w sobie odkryć i zacząć odważnie nimi służyć.
Św. Paweł do wspólnoty Koryntian pisze tak w rozdz. 12; 4-11 pisze : …

Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tym że Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo4, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.

Pan Bóg wymyślił taki niezwykły  dar – dar darmo dany -  CHARYZMAT jako działanie Ducha Świętego dla nas, dla każdego z nas.

W działaniu charyzmatów objawia się Duch święty.  
Zatem nie możemy pozostawać biernymi, myślącymi, że jesteśmy niepotrzebni, że inni są lepsi, mądrzejsi więc niech oni prorokują, uzdrawiają, śpiewają, sprzątają czy przemawiają.

Ja to się do tego nie nadaję Panie Boże. Ty widzisz, że ze mnie to żaden Charyzmatyk. Ja to lepiej posiedzę i popatrzę.

Każdy został powołany przez Pana i każdy z nas otrzymał
coś, co jest potrzebne dla posługiwania innym, dla dobra innych
Ale przede wszystkim dla chwały Boga.

Ktoś mógłby powiedzieć no dobrze – ja chcę służyć! Ale skąd mam wiedzieć czy ja mam dar uzdrawiania, prorokowania czy dar organizatorski czy śpiewu. Jest tylko jeden sposób, żeby się o tym przekonać. Trzeba spróbować. Charyzmaty będą się ujawniać, kiedy zawierzymy Panu Bogu naszą służbę i zaczniemy służyć. Jeśli się za kogoś nie po-modlisz to nie dowiesz się czy Pan Bóg chce się tobą posłużyć żeby kogoś uzdrowić. Musimy włożyć nasz trud – czynić. Tak jak mówi Maryja –Uczyńcie ...

Trzeba zdobyć się na odwagę i po prostu działać.  

A co, jeśli powiem bądź uzdrowiony w imię Jezusa Chrystusa, a on się nie uzdrowi ? Albo powiem proroctwo, a nikt go nie potwierdzi?  Tu potrzeba też tych odważnych, którzy potwierdzą działania charyzmatyków. Dlatego na mszy z modlitwą o uzdrowienie ks. prosi o potwierdzenie uzdrowienia. Dlatego na spotkaniu podczas modlitwy można się włączyć w modlitwę wypowiadając słowa potwierdzenia dla wypowiedzianego przez kogoś proroctwa, albo po spotkaniu podejść do tej osoby i powiedzieć: To proroctwo było do mnie.


Za charyzmaty, za dary, które otrzymaliśmy od Pana Boga jesteśmy przed Nim odpowiedzialni. I to nie jest bez znaczenia co z nimi zrobimy, czy ich użyjemy dobrze, czy źle, czy w ogóle ich użyjemy. W przypowieści o talentach Jezus naucza, że należy nimi obracać aby przyniosły zysk. Czyli my mamy służyć, aby talenty w nas mogły się rozwijać i przynosić owoce. Talent zakopany w ziemi nie przynosi nic. (przypowieść o talentach).  THE VOICE OF POLAND  - szlifują talenty – sami utalentowani.   Szlifowanie talentów diamentów odbywa się podczas ich używania.


Mamy więc PRAWO I OBOWIĄZEK (!) UŻYWANIA CHARYZMATÓW.

Gdzie mam używać tych charyzmatów? We wspólnocie !

Jeśli jednak chcemy naprawdę wzrastać musimy przyjąć postawę służby wobec drugiego człowieka.

Jeśli ktoś przychodzi do wspólnoty tylko dla samego siebie, dla własnej przyjemności, korzyści, zadowolenia– wcześniej czy później będzie rozczarowany i znudzony.

Wiele osób ucieka od służby. Boją się wysiłku, trudu, zaangażowania, odpowiedzialności. Lepiej się nie podejmować i mieć święty spokój, niech inni podejmą, ja się do tego nie nadaję. Wygodniejsze jest patrzenie z boku niż podjęcie ryzyka. Pamiętajmy , że strach nie pochodzi od Boga. Bóg raczej nas zapewnia: choćbyś szedł ciemną doliną Ja będę z tobą.

Wiadomo, że pierwsze kroki bywają trudne, a rozwój wymaga czasu.

Od krytyki się nie umiera, a można ją spożytkować dla doskonalenia posługi.

Służąc pomnażamy nasze talenty.

Uciekając od służby ubożejemy duchowo i osłabiamy całą wspólnotę.

ALE

w podejmowaniu posługi ważna jest ODPOWIEDZIALNOŚĆ I WIERNOŚĆ.
Jeśli ja się zobowiążę, że będę pilnować czy ręcznik w łazience jest czysty to ważne jest żebym zawsze i wiernie o tym pamiętała. Nikt inny już niech się o to nie troszczy, bo ja będę o to dbać. Jeśli nie będę mogła przyjść na spotkanie a chcę przecież wywiązać się z mojego zobowiązania to poproszę koleżankę, żeby sprawdziła ten ręcznik i ewentualnie wzięła go do prania. Podaję taki prozaiczny przykład, bo Pan Jezus powiedział: Kto w małej rzeczy będzie wierny ten i w wielkiej wierny będzie.

Jakie mamy możliwości działania?

Wspólnota Wypłyń na głębię  daje szansę zaangażowania się i posługiwania różnymi charyzmatami nie tylko w codziennych drobnych sprawach , o których już wspominałam, ale również w różnych diakoniach zorganizowanych.

Do niektórych diakonii można się zgłosić na podstawie odkrytego przez siebie talentu i wystarczy chęć działania:  

Diakonia Muzyczna  - Kasia Dobkowska

Diakonia Gastronomiczna  - Justynka Niedźwiecka

Diakonia Informatyczna – Ewelinka L, Lena , Andrzej i Basia

Diakonia Integracyjna  - Ewelina Lemańska

Diakonia Liturgiczna – Małgosia Wiśniewska

Diakonia Modlitwy Osłonowej – Małgosia Zubrzycka

Diakonia Modlitwy SOS – Basia  Kruszewska

Diakonia Modlitwy za Miasto –Marzenka Parzych

Diakonia Porządkowa – Adam Lemański

Diakonia Stróżów Słowa – Małgosia Wiśniewska

Diakonia Służby Ołtarza –Andrzej Mikołajczyk

Diakonia Taneczna – Ewelinka Pawelczyk


Do  niektórych diakonii nie wystarczy tylko chęć szczera, ale konkretna  formacja .


Grupa Odpowiedzialnych  - lider Tereska Podsadny

Diakonia Rozeznająca  - lider

Diakonia Modlitwy Wstawienniczej – Lena Parda

Grupy Dzielenia – ( Animator) – Ewa Zych

Zatrzymam się na tych ostatnich.

Grono odpowiedzialnych za wspólnotę tworzą osoby, które zostały powołane przez lidera. Takie osoby powinny nie tylko przeżyć (przynajmniej) rekolekcje eucharystyczne i uzdrowienie wspomnień, ale też  być aktywnym uczestnikiem spotkań wspólnoty i wykazywać cechy osoby odpowiedzialnej i obowiązkowej oraz otwartej na działanie Ducha Świętego w zakresie troski o dobro wspólnoty.  

Lider – wybierany jest co trzy lata z zachowaniem odpowiednich procedur.
W tym roku, w czerwcu czekają nas wybory kolejnego lidera, ale o szczegółach dotyczących procedury jak i osób, które mogą być kandydatami będzie oddzielna konferencja w marcu.

Diakonia rozeznająca zajmuje się rozeznaniem Słowa na spotkanie modlitewne oraz osoby prowadzącej spotkanie. Tu osoby wybierane są spośród grona odpowiedzialnych za wspólnotę.

Do Diakonii modlitwy wstawienniczej wybierane są osoby po odpowiedniej formacji, tzn. przynajmniej rekolekcje eucharystyczne i uzdrowienie wspomnień oraz wyróżniające się otwartością na Boże prowadzenie, odpowiedzialnością za siebie i za innych, cierpliwością i empatią. Wyboru dokonuje grono odpowiedzialnych za wspólnotę z liderką na czele, oczywiście  pomocą Ducha Świętego.  

W grupach dzielenia dbamy o swoją formację pod czujnym i troskliwym okiem animatora. Chęć formacji w grupie dzielenia trzeba  zgłosić do liderki, warunkiem jest jednak ukończenie REO i uczestniczenie systematyczne w spotkaniach. Niestety osoby z problemami psychicznymi nie mogą być uczestnikami grup dzielenia.

Animator wybierany jest przez grono odpowiedzialnych za wspólnotę, może też być wskazany przez własną grupę dzielenia, a konkretnie animatora danej grupy. Powinien być (przynajmniej) po rekolekcjach eucharystycznych i uzdrowieniu wspomnień.  

Zastanów się

Czym służę ? czym mogę służyć ?

Jakie napotykam przeszkody w służbie i posługach?

Rozważ w grupie dzielenia,  znajdź i  zapisz wspólne odpowiedzi.

Sposoby pokonania  trudności w pełnieniu  służby i posługi.

Propozycje  ewangelizacji, które mogę podjąć.


Poza tym WSPÓLNOTA WYPŁYŃ NA GŁĘBIĘ

jak każda wspólnota charyzmatyczna powołana jest do ewangelizacji i daje wiele możliwości do działania wszystkim , którzy czują w sobie moc Ducha Świętego do działania na rzecz Pana.

REO – Rekolekcje Ewangelizacyjne Odnowy, znane są też pod nazwą Seminarium Odnowy Wiary;

- organizowane są zazwyczaj co roku jesienią, ale bywało, że wiosną;

-skierowane do wszystkich chcących pogłębić swoją wiarę i poznać Jezusa jako swojego Pana i przyjaciela.

Dzień Skupienia – zazwyczaj wyjazdowy, tylko dla członków wspólnoty;

ma na celu zacieśnienie więzi pomiędzy nami poprzez wspólne działania oraz  doskonalenie się w relacji z Panem Bogiem ;

- zazwyczaj takie spotkanie ma określony temat

- to czas modlitwy, warsztatów, adoracji i eucharystii

oraz radosnego świętowania ;

Święto wspólnoty – odbywa się w czerwcu (rocznica utworzenia naszej wspólnoty) zazwyczaj rozpoczynamy mszą świętą, a potem świętujemy przy ognisku, zazwyczaj tańcząc i śpiewając itp.

Wspólne wyjazdy na spływy kajakowe, górskie wyprawy, kuligi, bale karnawałowe.

w działalności naszej wspólnoty miały miejsce :
-Koncerty uwielbienia
-Pikniki rodzinne
-Dzień Ciszy
-OSCH

Formację zdobywamy w:
-grupach dzielenia
-Dniach Skupienia naszej wspólnoty
-Diecezjalnych Dniach Jedności
-Weekendach formacyjnych organizowanych w naszej diecezji (tematy)
-Rekolekcjach wakacyjnych (zimą też) : Eucharystyczne, Uzdrowienie Wspomnień, Akceptacja siebie, W szkole Ducha Świętego itd.

ośrodki rekolekcyjne to:

-Centrum Formacji „Wieczernik” w  Magdalence/k. Warszawy;
- Ośrodek rekolekcyjny „Źródło Jakuba” w Dobrym Mieście/k. Olsztyna
- Dom rekolekcyjny w Surażu/k. Białegostoku
- Dom rekolekcyjny w Zalesiu Górnym/k. Warszawy
- Ośrodek Odnowy w Duchu Świętym w Łodzi
- Ośrodki Jezuitów (Rekolekcje Ignacjańskie)

Ważnym elementem życia wspólnoty jest
coroczny udział w Ogólnopolskim Czuwaniu Odnowy Charyzmatycznej
w Częstochowie – w trzecią sobotę maja.