Różaniec charyzmatyczny

Czy modlitwa różańcowa może być charyzmatyczna
{nl}

Bywa, że wchodząc w Odnowę i odkrywając osobiste spotkanie z Bogiem - ciesząc się darem{nl}uwielbienia i darem języków - jesteśmy skłonni do pewnego zaniedbania tradycyjnych form{nl}modlitwy. Różaniec, godzinki czy nawet modlitwa liturgiczna wydaje się nam w tym okresie{nl}czymś jałowym i pustym i z pewnością ustępującym spontanicznemu obcowaniu z Panem.{nl}Dopiero nieco później odkrywając niewystarczalność własnych słów wypowiadanych do Jezusa{nl}wracamy do tego, co sprawdzone jest wielowiekową mądrością Kościoła. Jeżeli pójdziemy za{nl}zachętą Maryi, odkryjemy być może, że różaniec jest czymś bardzo odpowiednim dla człowieka,{nl}który przeżył chrzest w Duchu Świętym.

{nl}{nl}   Różaniec charyzmatyczny

{nl}{nl}{nl}

Czy różaniec może być uznany za charyzmatyczną formę modlitwy? To stwierdzenie nie{nl}zaskakuje osób zainteresowanych historią i metodami modlitwy. Różaniec, jeśli nie jest{nl}traktowany jak bezmyślny rytuał, wprowadza nas w modlitwę medytacyjną lub kontemplacyjną -{nl}podobnie jak modlitwa w językach lub "modlitwa Jezusa". Wszystkie te trzy formy modlitwy{nl}wykorzystują powtarzanie słów, co ma pomóc w przejściu od modlitwy słownej do modlitwy{nl}pozawerbalnej (modlitwy serca). Rozważanie różańca umożliwia medytację nie tylko dwudziestu{nl}tajemnic bliskich katolikom, ale całego bogactwa Pisma Świętego.

{nl}{nl}   Korzenie różańca

{nl}{nl}

Już od momentu swojego powstania, od średniowiecza, różaniec - nazywany "brewiarzem{nl}ubogich" - wykazywał bliskie powiązania z Pismem Świętym. W społeczeństwie nie umiejącym{nl}czytać, w którym brak było powszechnego dostępu do Biblii, sznur "ojcze nasz" był używany{nl}do tego, by zachęcić świeckich do uczestnictwa w Liturgii Godzin. Odmawianie 150 "Ojcze{nl}Nasz" przeplatanych antyfonami do Psalmów, było uważane za substytut odmówienia 150{nl}psalmów z Psałterza, a ponieważ psalmy były podzielone na grupy po 50, w ten sposób{nl}zostały również podzielone "ojcze nasze".

{nl}{nl}   Rozwój różańca

{nl}{nl}

W miarę, jak Duch Święty kierował rozwojem różańca, dodano do psalmów wydarzenia z{nl}Ewangelii. Dzięki świętom Maryjnym, anty-fony Archanioła Gabriela i pozdrowienie św.{nl}Elżbiety stały się tak popularne, że szybko utworzyła się z nich modlitwa - "Zdrowaś{nl}Maryjo". Przyczyniło się do tego to, że wierni, kontemplując rozwój wydarzeń z Ewangelii,{nl}utożsamiali się z Maryją. Druga połowa "Zdrowaś Maryjo" została dodana dopiero w XVI wieku.{nl}W tym samym czasie "Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny na Królową Nieba i Ziemi" stało{nl}się tradycyjną piętnastą tajemnicą różańca w miejsce "Sądu Ostatecznego". W ten właśnie{nl}sposób rozwijał się różaniec. Jak widać, od początku znamionowała go wielka elastyczność.{nl}Ta elastyczność jest możliwa także i dziś. Możliwe są np. także nowe zestawy tajemnic{nl}różańcowych. (Co też uczynił Papież Jan Paweł II w liście apostolskim o różańcu "Rosarium{nl}Virginis Mariae".) Odmawiając różaniec mamy zwyczaj przechodzić od dzieciństwa Pana Jezusa{nl}do Jego męki, pomijając całą działalność publiczną. Tymczasem tu także zawarte jest wielkie{nl}bogactwo tematów do medytacji różańcowych.

{nl}{nl}   Twórcze podejście do różańca

{nl}{nl}

Duch Święty może kształtować naszą pobożność różańcową w różny sposób. Prowadząc naszą{nl}medytację pomaga On nam łączyć tradycyjne doświadczenie różańca z otwartością na dowolne{nl}teksty Pisma Świętego. W ten sposób stajemy się jak ojciec rodziny w Ewangelii św. Mateusza{nl}13,52, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy stare i nowe. Przykładem osoby łączącej w{nl}życiu modlitewnym rzeczy stare i nowe staje się Maryja. Magnificat (Łk 1 ,46-55){nl}przystosowuje znaną modlitwę matki Samuela, Anny (1 Sm 2,1-10) do Jej własnej{nl}niepowtarzalnej sytuacji. Naśladujmy przykład Maryi, prosząc Ją o wstawiennictwo i{nl}wydobywając ze skarbca modlitwy rzeczy stare i nowe.

{nl}{nl}W jaki sposób możemy modlić się na różańcu w sposób charyzmatyczny? Oto kilka przykładów.

{nl}

{nl}

1. Rozwijanie cyklu tajemnic różańcowych wokół modlitwy wstawienniczej. Jeżeli np.{nl}    modlimy się w intencji uzdrowienia, rozważamy tajemnice uzdrowienia, np. uzdrowienie{nl}    trędowatego (Łk 17,11), kobiety cierpiącej na krwotok (Mt 9,21), uzdrowienie paralityka{nl}    (Mk 2,1), niewidomego, na którego Jezus dwukrotnie nakładał ręce (Mk 8,25), kobiety{nl}    pochylonej od 18 lat (Łk 13,10) itp. Podobnie można czynić modląc się cyklem "wyzwolenia",{nl}    rozważając sytuacje, w których Jezus wyrzucał demony. Można też wykorzystać biblijne{nl}    przykłady pokory, posłuszeństwa lub cierpliwości. W każdym wypadku, niezależnie od{nl}    tego, czy modlimy się sami, czy we wspólnocie, trzeba prosić Ducha Świętego, aby{nl}    wskazał nam odpowiednie teksty biblijne do medytacji różańcowych.

   
   {nl}

2. Modlitwa uwielbienia lub dziękczynienia oparta na wspólnym temacie. Tematem takim mogą{nl}    stać się np. "imiona Pana": Król Królów (Ap 17,14), Baranek Boży (J 1,29), Lew Judy{nl}    (Ap 5,5), Syn Człowieczy (Ap 14,14), Alfa i Omega (Ap 1,8). Pozwólmy na początku każdej{nl}    dziesiątki, aby spontanicznie pojawiło się w naszej świadomości jedno z imion Chrystusa{nl}    lub jeden z Jego tytułów, przywołajmy przez kilka chwil ten szczególny aspekt tajemnicy{nl}    Boga, a następnie podczas odmawiania danej dziesiątki skupmy się na adoracji. Pozwólmy,{nl}    aby Duch Święty objawiał nam głębokości Boga samego (1 Kor 2,10), byśmy mogli je{nl}    rozważać w czasie różańca.

   
   {nl}

3. Włączenie w różaniec "tajemnic" swojego życia. Wielkiego znaczenia nabiera rozważanie{nl}    tajemnic różańca w łączności z "tajemnicami" - z wydarzeniami swojego życia. Matka{nl}    oczekująca na narodziny dziecka lub wychowująca dzieci może medytować biblijne sceny z{nl}    życia Maryi, ktoś, kto się raduje, wszystkie te słowa, w których mowa o radości{nl}    chrześcijańskiej, ktoś, kto smuci się po stracie ukochanej osoby zawsze może sięgnąć{nl}    po zestaw tajemnic opartych o własne doświadczenie Jezusa związane ze śmiercią tych,{nl}    których kochał, tak jak płacz po śmierci Łazarza (J 11,35), czy pragnienie udania się{nl}    na miejsce pustynne po śmierci swego kuzyna, Jana Chrzciciela (Mt 14,13) lub Jego{nl}    spotkanie z płaczącymi niewiastami Jerozolimy (Łk 23,28).

   
   {nl}

4. Różaniec jako forma przygotowania do sakramentu pojednania. Przygotowując się do{nl}    sakramentu pojednania można rozważać tajemnice skruchy lub przebaczenia oparte na{nl}    słowach z Pisma Świętego: I Ja ciebie nie potępiam (J 8,11); Odpuszczone są jej liczne{nl}    grzechy, ponieważ bardzo umiłowała (Łk 7,47); Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co{nl}    czynią (Łk 23,34); Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją{nl}    (Iz 1,18). Te i inne słowa mówiące o przebaczeniu mogą doprowadzić nas do głębokiej{nl}    skruchy. Pomocna może być także przypowieść o synu marnotrawnym (Łk 15) i o roztropnym{nl}    rządcy (Łk 16). Św. Paweł w Liście do Filipian wzywa nas: w każdej sprawie wasze prośby{nl}    przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! (Flp 4,6), byśmy{nl}    doświadczyli pokoju Bożego, który przewyższa wszelki umysł. Różaniec stanowi wielką{nl}    szansę takiej modlitwy pozwalając nieustannie zwracać się do Boga we wszystkich{nl}    sprawach, prosząc Go i dziękując za wszystko.

   
   {nl}

{nl}
{nl}Nowe tajemnice różańca - Tajemnice światła{nl}

{nl}
1. Chrzest Jezusa w Jordanie
   
   {nl}
2. Jezus objawia siebie na weselu w Kanie
   
   {nl}
3. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
   
   {nl}
4. Jezus przemienia się na górze Tabor
   
   {nl}
5. Jezus ustanawia Eucharystię
   
   {nl}

{nl}{nl}Tekst opracowano na podstawie artykułu Page'a Zyromski'ego "Charismatic Rosary"
{nl}(The Pocos Benedictine Newsletter) przetłumaczonego przez Zbigniewa Lityńskiego.{nl}